ظهور مفهومی با عنوان «مکان‌سازی خلاق» در اصل طلایه‌دار مسیری نو است که رابطه‌ای جدید بین هنر و توسعه را هدف‌گذاری می‌کند. «شهر هنر» چنین برداشت می‌کند که در چارچوب مباحث محیط مصنوع، بخشی از شیوه‌هایی گسترده‌تر از ایده عمومی ایجاد مکان‌های خلاقانه هستند. با این تعبیر و با اندکی اغماض می‌توان نتیجه‌گیری کرد که مکان‌سازی خود فرایندی است که به موجب آن، بخش‌های دولتی، خصوصی و غیرانتفاعی و اجتماع‌محور می‌توانند به شکلی راهبردی شخصیت فیزیکی و اجتماعی یک شهر یا منطقه را پیرامون هنر و فعالیت‌های فرهنگی شکل دهند.
